Strak blauw, 24*
We zijn nu echt in de uiterste noord – oost hoek van Estland. Thuis hadden we al gezien dat het hier wellicht wat improviseren zou worden om een overnachting te vinden. Dat hadden we goed gezien….
Vanuit Mustvee ruim 20 km over een stille weg door bossen voordat we een winkel tegen kwamen, in Avinurme. Daar staat aan de kant van de weg een treinstel, volgens het reisgidsje van Detlev Kaden als herinnering aan de deportatie van een deel van de Estlandse bevolking naar Siberie, volgens het informatiebord als herinnering aan de tijd dat Avinurme een levendig plaatsje was met een station tot 1972….
Vervolgens weer ruim 20 km door bos, waarvan het laatste stuk met veel bochten dalend naar het Peipsi meer. Onderweg hadden we al regelmatig gebeld naar campings en vakantieverblijven voor een plek, maar alles was vol… Dat zei ook een fietsster uit Parijs die we tegenkwamen. Zij croste in haar uppie ruim 3 maanden op de fiets door de Baltische staten.
Aan de kust de ene camping na de andere. Ook daar informeerden we, eerst zonder succes. Wat ook niet echt hielp was de combinatie van schitterend weer en dat het weekend was…
Wij reden het terrein van de camping bij Kauksi op en vroegen aan het meisje achter de bar of er een hutje vrij was. Nee, alles bezet. Druk aan het bellen,leek zich een mogelijkheid voor te doen:” yes I have room, welcome”. Maar haar engels en ons russisch was te slecht om tot een plaatsbepaling te komen waar precies de kamer was….
Aan een passerende Hulk gevraagd of hij engels sprak en of hij zo vriendelijk zou willen zijn de betreffende mevrouw te bellen en te vragen naar het adres. Dat wilde hij zeker, maar zijn metgezellin, de campingbazin bleek even later, zei dat er wel een hutje vrij was. Daar zijn we meteen op in gegaan.
En zo hadden we onverwachts bijna een hele middag voor strand en meer…Gezwommen, gezond, een beetje verbrand…
En genoten van het campingleven: grote groepen die samen iets als jeu de boules deden, accordeon muziek, een klein mannetje in zwembroek die met een hele dikke vrouw danste, families en gezinnen die gezellig bij elkaar zaten, ouders die met hun kinderen speelden, kortom: net als thuis!!!!
Bij de bar raakten we in gesprek met een jong stel uit Talinn, dat door de weeks in Tartu studeerde. Nu hebben we het scherp hoe het zit met de Russen in Estland.
Er woonde al sinds de middeleeuwen in deze contreien een groep. Daar kwamen in de 17 e eeuw de oud- gelovigen bij die verdreven werden uit Rusland. Na de bezetting in 1940 door Rusland kwam daar de russificatie van Estland bij, de import van honderdduizenden Russen. Na de zelfstandigheid van Estland bleef een groot deel van die laatstgenoemde groep daar wonen. Om volwaardig staatsburger te worden moet deze groep Russen een inburgeringsexamen doen. Dat weigeren de meesten als zijnde te vernederend. Consequentie is dat zij van het kiesrecht op nationaal niveau zijn uitgesloten.
Na een eenvoudige doch voedzame maaltijd, bij ons hutje nog wat gelezen en vroeg naar bed.
Guus en Joke fietsen de R1 naar St Petersburg 