Weer: half bewolkt, 19 *, zwakke wind in de rug
Vanwege het tijdverschil van 1 uur, in Rusland gaat de klok 1 uur vooruit en vanwege het verwachte oponthoud aan de russische grens, ontbijten we een uur eerder dan normaal.
Dus we zaten om 08:30 uur op de fiets.
Rustige weg naar de grens, ook al omdat het vandaag zondag is.
In Braniewo de laatse Poolse zlotys opgemaakt aan mueslirepen etc.
Vanuit Braniewo was de brug waarover de route voert naar de grens, vanwege werkzaamheden niet toegankelijk dus we moesten omrijden. Na enig zoeken lukte dat.
En daar kwam dan de grens in zicht! Nauwelijks verkeer.
Eerst een poolse wachtpost. Die niet vrolijk was dat wij kennelijk door een of ander rood stoplicht waren gereden..
Daarna een serie van een stuk of vier verschillende russische controleposten.
Als fietsers mochten we de, weinige, wachtende autos voorbij. We werden overal bijzonder correct en vriendelijk behandeld. Een grenswacht met een enorme pet was behulpzaam bij het invullen van de migratiekaart. Die we moesten afgeven bij een volgende post, we kregen deel B mee om af te geven bij de grens als we het land weer uit zouden gaan. Men wenste ons ” welcome to Russia”!
En zo reden we een km of 40 vervolgens over de A194 naar Kaliningrad. De weg was eerst erg rustig, hoe dichter we bij Kaliningrad kwamen werd het steeds drukker. Maar op een uitzondering na hield elke automobilist goed rekening met ons.
In Laduschkin met behulp van een vriendelijke Rus een bankomat gevonden die en werkte en begrijpelijk was. De eerste Roebels gepind, wel 3000! Oftewel €75…….
Op elke straathoek zat wel een oud vrouwtje dat appels ed. verkocht. Joke slaagde erin er een stuk of wat te kopen.
Toen we vlak bij Kaliningrad waren de GPS aangezet aangezien we volgens het gidsje nu wat zouden gaan slalommen en de route door de Russische Federatie niet bewegwijzerd is.
De thuis geladen route deed het prima.
In een havengebied moesten we wel een kwartier wachten op een enorm lange goederentrein die de weg over stak. Toen Joke daarvan een foto maakte werd er driftig vanuit de cabine gebaard dat dit ten strengste verboden was!
Via de kenmerkende hefbrug en de linkeroever van de Pregel reden we richting de kathedraal waar de filosoof Kant begraven ligt. Aan de ene kant kolossale flatgebouwen, aan de andere kant de rivier met wandelpaden en een openluchtmuseum waar je in een echte duikboot kon gaan of achter een 4 loops stuk afweergeschut kon plaatsnemen.
Het eiland waar de Domkerk op ligt is een oase van rust. We waren net te laat om de kerk te kunnen bezichtigen.
Een eindje verder op een terrasje aan het water ons tegoed gedaan aan thee met gebak.
Nu nog ons hotel, Villa Severin, zien te vinden.
Dat moest op eigen kracht omdat wij een eigen route rijden door het Kaliningrader gebied en we dus niets hebben aan de route uit het gidsje. De reden is dat de officiele route ruim 50 km langer is dan onze eigen variant, hetgeen een langer verblijf in de russische enclave zou vereisen, wat we niet wilden.
Morgen gaan we namelijk 45 km fietsen in de berm van de autosnelweg A 191 die precies uitkomt bij het begin van de Koerische Haf, en daar moeten we naar toe!
Met behulp van de thuis uitgeprinte kaartjes van Google Maps reden we vlot en trefzeker naar het hotel.
Onderweg nog een ommetje gemaakt om het standbeeld van kapitein Marinesko te zien.
Dat was de man die in januari 1945 het duitse schip de Gustloff, dat was volgepakt met 10000 vluchtelingen, bij Dantzig torpedeerde. Toegeven, het was niet een echt Rode Kruis schip aangezien er toch ook wel afdelingen van het duitse leger aan boord waren….
Guus had dit verhaal gelezen in het boek ” De krabbengang” van Guenther Grass.
Het hotel was een plaatje, een echte villa in een rustige woonwijk. Ontvangen door een engels sprekend meisje. We konden er ook avond eten. Smaakvol ingericht huis en overal lagen boeken over de geschiedenis van Kaliningrad, met name over de wederopbouw door de Russen.
De stad was bijna volledig verwoest in 1945. En wat er aan duitse symbolen en gebouwen nog stond hebben de russen vervolgens in de jaren na 1945 weg gevaagd dan wel opgeblazen.
Daar voor in de plaats wijde boulevards omzoomd door parken en kolossale gebouwen.
Guus en Joke fietsen de R1 naar St Petersburg 
Lieve Joke en Guus,
Omdat ik afgelopen week in Friesland zat heb ik dit weekend in vogelvlucht jullie verslagen gelezen. Wat maken jullie bijzondere dingen mee. Het lijkt mij een groot avontuur. Een heel andere wereld dan je gewend bent. Wat zullen jullie veel indrukken opgedaan hebben en wat een lange afstanden hebben jullie gereden! Mijn respect voor jullie is alleen maar toegenomen.
Ik wens jullie alvast een goede thuisreis!
groetjes/liefs, Bep