In 2011 hebben we al even aan de route gesnuffeld door in de meivakantie in een paar dagen van Hengelo naar Detmold te fietsen.
Het jaar daarop (2012) fietsten we in twee gedeeltes van Detmold naar Klaipeda in Litouwen.
Van 17 mei tot 26 mei hebben we van Detmold naar Berlijn gefietst. Onder ‘ etappes deel I’ staan de verslagen van dat gedeelte. Dit traject samengevat:
Mooie tocht, langs stille weggetjes en over het algemeen nog stillere dorpen en stadjes.
Wij hebben dit traject een beetje onderschat en we hebben meer moeten klimmen dan waar we rekening mee hadden gehouden. Achteraf hadden we beter kunnen uitgaan van een daggemiddelde van 70-80 in plaats van 80-95 km.
De bewegwijzering liet met name in het voormalige oost duitse deel nogal wat te wensen over en heeft ons nogal wat tijd en moeite gekost.
In dat gedeelte van de route ook relatief vaak op een slecht/ kapot wegdek gefietst dan wel over kasseien en kinderkopjes.
De mensen waren op het hele traject meer dan bereid te helpen met informatie en waren erg aardig.
Voor het vinden van onderdak hebben we veel gehad aan het Bikeline gidsje.
Van 21 augustus tot 5 september 2012 hebben wij het traject Berlijn- Klaipeda gefietst. Onder ‘etappes deel II “staan de verslagen van dat gedeelte.
Dit traject samengevat:
Alles is ons buitengewoon makkelijk afgegaan. Wij realiseren ons echter goed dat dat voor een deel te danken is aan het ongelooflijk goede weer dat we gehad hebben: de wind voortdurend in de rug en slechts 10 van de 1000 km in de regen gefietst….
De bewegwijzering onderweg was over het algemeen prima op orde. Daar waar dat niet het geval was, was het erg prettig om terug te kunnen vallen op de in de GPS ingeladen route.
In het russische deel is de route niet bewegwijzerd. Met het fietsgidsje “Europaweg R1, deel 1” van Detlef Kaden kom je weliswaar een heel eind, maar denk er aan dat het russische deel van de route niet wordt gedekt door de CN Europe kaart van Garmin aangezien de Oblast Kaliningrad niet in Europa ligt…..Wel is het mogelijk gratis kaarten te downloaden van internet via Garmin Openstreetmap.
Overnachting (hotels, kamers, pensions) was in de van te voren geplande etappeplaatsen nergens een probleem, hierbij zij opgemerkt dat we wel aan het eind van het seizoen hebben gefietst. We nemen aan dat in het hoogseizoen het vinden van onderdak in de badplaatsen aan de Oostzee moeilijker zal zijn. Goede campings zijn wij eigenlijk niet tegengekomen. Dat was ook de ervaring van een stel fietsers uit Nederland die slechts 1 keer de tent hadden opgezet….
Bevoorading is nergens een probleem, met name in Polen is er werkelijk op elke straathoek, ook op het platteland, een of meer winkels (Skleb) te vinden.
De mensen die wij hebben ontmoet waren bijzonder aardig en behulpzaam. Vooral als je de moeite neemt een paar eenvoudige woorden in hun landstaal te zeggen zoals: “dank u wel, mijn naam is….waar is…, hoeveel kost het, heeft u…. etc.”.
Het gebied waar doorheen we fietsten heeft een bijzonder ingrijpende en tragische geschiedenis. Steeds veranderende grenzen, gedwongen volksverhuizingen, verlies van have en goed of erger: het leven. Iets van te voren daar over lezen helpt bij het kunnen begrijpen wat zich daar allemaal heeft afgespeeld, in het verre, maar ook in het erg nabije verleden.
De route voert grotendeels over rustige landweggetjes, maar in Polen en ook in het russische deel soms toch ook wel over verbindingswegen. Wij hadden daarom fel fluoriserende waarschuwingsjasjes aan zodat men ons van verre zag fietsen. Onze ervaring is dat het verkeer bijzonder goed rekening met fietsers houdt, hard rijdend liet men ruime afstand tot ons, op een enkele uitzondering na. De kwaliteit van de wegen was over het algemeen goed, hier en daar slecht en bobbelig asfalt met kuilen. Daar waar het kon hebben we op stoepen gefietst, maar dat valt niet mee: hoge stoepranden, vaak onderbrekingen, slechte kwaliteit…..
Van te voren waren we gewaarschuwd voor de vele loslopende honden in met name Polen die er behagen in scheppen fietsers te belagen. Dit hebben we slechts 1 of 2 keer meegemaakt. Het was komisch om te zien dat, toen we een enorme brul terug gaven, de betreffende hond van schrik met vier poten tegelijk de lucht in sprong….
De route door Polen is niet spectaculair fraai: akkers, bossen, rivieren, akkers rivieren en bossen.
Maar het stedenschoon maakt dat meer dan goed: Grudziadz, Malbork, Frombork etc….
En in de zomer van 2013 hebben wij het resterende gedeelte, van Klaipeda naar St Petersburg aangepakt..
In de voorbereiding springt er een lastig routedeel uit: namelijk dat tussen Kingisepp en St Petersburg: ruim 130 km langs de autoweg M11 en praktisch zonder fatsoenlijke overnachtingsmogelijkheid…..Beide vooruitzichten trokken ons niet erg aan! NB: aan de P35 zijn er twee mogelijkheden: een klein motel in Gurlewo (dat op internet omschreven is als een ‘ rat hole’ en een mini spa hotel in Gostilizy, vlak bij Peterhof.
Met veel moeite lukte het toch een accomodatie te vinden op een kilometer of 30 ten noord oosten van Kingisepp, aan de P42: Hotel Ust Luga (een internaat/pensionachtig iets waar met name arbeiders die aan de haven van Ust Luga werken, gebruik van maken) dat we geboekt hebben via de site van Ostrovok.ru, vandaar uit ben je zo op de P35, de secondaire route naar Peterhof. En is de fietsafstand terug gebracht naar circa 95 km…
Van Peterhof, de prachtige zomerresidentie van de Tsaar die een bezoek meer dan waard is, is het nog een kilometer of 30 naar het centrum van St Petersburg.
Aanvulling: solofietster Noor (weblog: noorandmore) die een week na ons in Peterburg aankwam, heeft bericht dat het fietsen langs de M11 geen enkel probleem vormde en zeer goed te doen was.
Zij heeft gekozen om in Narva te overnachten en vervolgens de M11 een heel eind te volgen, dan via de A120 en een klein stukje P35 naar Gostilitsy, en daar in het mini spa hotel te overnachten. Afstand circa 115 km, prima hotel…..
Verder nergens een probleem accomodatie te vinden: wij hadden uiteraard onze etappeplanning afgestemd op het voorhanden zijn van overnachtingsmogelijkheden in hotel, guesthouse, campinghut etc. Meestal boekten wij een avond van te voren via booking.com. Enige uitzonderingen: Riga, Peterhof en St Petersburg hadden wij al voor het vertrek uit Nederland geboekt. Het kan daar zeer druk (en duur!!) zijn, zeker als er zoals in Riga, een festival oid plaats vindt….Ook achteraf een zeer verstandige actie, toen wij in die steden waren was bijna alles vol! De prijzen voor de overnachtingen lagen tussen € 30 (hut op een camping, eenvoudige kamer tot € 125 (St Petersburg).
Bevoorrading ook nergens een probleem. In veel kleine dorpjes over het hele traject een levensmiddelenwinkel. Soms zijn er trajecten waar over een afstand van 30 km niets te krijgen is, maar dat blijkt wel bij de planning en het gidsje.
Tja, en dan de wegen…..
Globaal: viel eigenlijk reuze mee. Zowel de toestand van de weg als het daarop rijden als verkeersdeelnemer.
Toch zijn wij en onze fietsen op het traject Klaipeda – St Petersburg behoorlijk door elkaar gerammeld als gevolg van stukken met slecht wegdek, de beroemde/beruchte ‘ Schotterwege’ waarvan sommige goed en andere heel zwaar te berijden waren, ongelijke trottoirs…
Het verkeer hield behoorlijk goed rekening met ons (vaak in onze gele hesjes). Relatief vaak volgde de route een belangrijke verbindingsweg. Ook daar was het grotendeels prima op te rijden vanwege de aanwezige zijstrook. Wij hebben eigenlijk geeneen enge situatie mee gemaakt, met uitzondering van een paar kilometer bij Toila aan de Ontikakust waar we de zeer smalle, bochtige en drukke weg moesten delen met veel vrachtverkeer….
Ook de stukjes die we over de M11 moesten rijden na Ivangorod waren eigenlijk heel goed te doen dankzij de brede zijstrook. Al is het niet echt leuk fietsen. In St Petersburg viel het fietsen ook best mee. Veel op troitoirs gefietst, maar ook gewoon op straat.
De route is niet of in onvoldoende mate bewegwijzerd.
In Letland en in het Russische deel helemaal niet; in Estland loopt de route weliswaar bijna 100% gelijk op met de nationale fietsroutes 4 en 3, maar de bordjes staan zeer ver uit elkaar en niet altijd op een plek waar je ze graag zou willen hebben…
In Litouwen loopt de route gelijk aan de nr 10 nationale route.
Dus: goed kaartmateriaal in combinatie met de GPS route uit het gidsje van Detlev Kaden is toch wel een must.
De uitvalsweg naar Pulkovo 2 airport kan helemaal gevolgd worden over een enorm breed trottoir.
Wij vlogen terug met Lufthansa naar Dusseldorf. Bij de booking moet je al wel direct contact opnemen met de maatschappij om te verifiëren of er plaats voor de fietsen is. Dat wordt dan op het bookingsformulier bevestigd. Bij Lufthansa hoef je niets aan je fiets te doen, je kan hem zo inleveren bij de incheckbalie. Men gaf daar wel aan dat inpakken wellicht beter was, maar daar zijn wij niet op ingegaan. In Dusseldorf kwamen de fietsen naar behoren uit het vliegtuig..
NB: direct bij het betreden van de vertrekhal moet je met fiets en al door een scanner. Dat gaat uiteraard niet. Hulptroepen begeleiden je dan naar een grotere scanner waar je met enige moeite net je fiets door heen krijgt…
Vervolgens betaal (boven) in de vertrekhal bij het Lufhansa kantoor de toeslag voor de fietsen, circa € 65 per fiets. Daarna gaat alles eigenlijk vanzelf.
De mensen onderweg, in de Baltische Staten en in Oblast Leningrad, waren buitengewoon aardig en behulpzaam. Soms aanvankelijk wat terughoudend en gesloten, maar bij het aanknopen van en gesprekje ontdooide men snel. Die paar woorden Russisch die we ons eigen hadden gemaakt deden ook wonderen. De jeugd spreekt over het algemeen goed engels.
De route zelf oogt op eerste gezicht weinig spectaculair, afgezien van het stedenschoon. Veel akkerland, velden, bossen in een licht glooiend landschap. De kust in Estland is erg fraai, en de stranden bij Narva Josuu kunnen zo in een folder. Maar in combinatie met de (recente!!!) bewogen geschiedenis besef je al gauw dat je wel in een heel bijzonder gebied aan het reizen bent. Met de vele indrukwekkende monumenten en de mensen onderweg als getuigen.
Guus en Joke fietsen de R1 naar St Petersburg 